مسابقه تسلیحاتی در قفقاز
نوشته Vicken CHETERIAN
لوموند دیپلماتیک
در اوایل ماه مه ، وزیر دفاع گرجستان ، آقای داوید کزرا آشیوی( David Kezerachvili) با اعلام یک افزایش اساسی در بودجه نظامی سال ٢٠٠٧ سرو صدا به پا کرد: بودجه نظامی می بایست از ٥١٣ میلیون به ٩٥٧ میلیون لاری ( معادل ٤٢٨ میلیون یورو) افزایش یابد در حالی که رقم کل بودجه در سال ٢٠٠٧ معادل ٧/٣ میلیارد لاری است. هزینه های نظامی کشور بر اساس آمارهای رسمی از زمان « انقلاب گل رز » در سال ٢٠٠٣، ١٠ برابر و شاید بیشتر شده اند. تبیلیسی همچنین اعلام داشته که در هفته های آینده نیروهایش درعراق را با اعزام ٨٠٠ تا ٢٠٠٠ سرباز جدید تقویت خواهد کرد امری که این نیروها را به سومین ارتش اشغالگر تحت فرمان نیروهای امریکائی تبدیل خواهد کرد. از سال ٢٠٠١ گرجستان از ایالات متحده کمک نظامی به شکل تجهیزات و آموزش دریافت می کند.
چنین هزینه های نظامی به چه دلیل است ؟ کشور عملا ارتش نداشت و اگر میخواهد سریعا به ناتو بپیوندد که رسما یکی از الویت هایش است می بایست تلاش های جدی نماید. متخصصین نظامی از اینکه اکثریت افسران آموزش دیده توسط امریکائی ها ، ارتش را ترک کرده شکایت دارند .این امر اغلب به دلیل کمبود مسکن و سطح پائین حقوق انجام گرفته است. افزایش بودجه می باید ازجمله صرف ساختن مسکن و افزایش حقوق کارمندان شود.
چنین افزایش بودجه ای هدف های دیگری را نیز دنبال میکند. ارتش گرجستان اخیرا ساختمان یک پایگاه را در سناکی (Sénaki) در نزدیکی آبخازی(Abkhazie) که می تواند تا ٣٠٠٠ سرباز را در خود جای دهد به پایان رسانده و پایگاه دیگری در دست ساختمان در گوری(Gori) دارد ، در فاصله نیم ساعتی پایتخت اوستی جنوبی یعنی شهر تسخین والی(Tskhinvali) . ارتش همچنین مبالغ بسیاری برای خرید توپ و تانک از اوکرائین و یا سلاحهای کهنه دیگر کشورهای اروپای شرقی که اخیرا به ناتو پیوسته و می خواهند خود را ازشر سلاحهای زمان شوروی خلاص کنند، هزینه می کند. به دیگر سخن هرچند این سلاحها با استاندارهای پیمان آتلانتیک شمالی همخوانی ندارند اما می تواند در درگیری های آینده در اوستی جنوبی و آبخازی که یک جانبه استقلال خود را اعلام داشته اند به کار گرفته شوند.
هزینه های نظامی آذربایجان نیز افزایش چشمگیری داشته اند و از ١٣٥ میلیون دلار در سال ٢٠٠٣ به بیش از ٨٧١ میلیون دلار در سال ٢٠٠٧ رسیده اند. با توجه به سرازیر شدن دلار های نفتی از زمان گشایش خط لوله ای که باکو را به سیهان در ترکیه وصل میکند، رئیس جمهور وعده داده که میزان هزینه های نظامی را به سطح کل بودجه ارمنستان برساند. باکو همچنین خود را به هواپیماهای جنگنده ، تانک و موشک اندازهای متفاوت مجهز کرده است. آذربایجان از سال ٢٠٠٣ مرتب تاکید کرده که اگر نتیجه مذاکرات با یروان راضی کننده نباشد و خود را مجبور به رها کردن منطقه قره باغ علیا و شش منطقه آذربایجانی حول آن( که اکنون تحت کنترل ارمنستان قرار دارند) ببیند ، بازور این مناطق را پس خواهد گرفت.
ارمنستان نیز سعی بر دنبال کردن آهنگ این مسابقه تسلیحاتی دارد. هزینه های نظامی آن بیش از دو برابر گشته و از ١٠٠ میلیون دلار در سال ٢٠٠٥ به ٢١٠ میلیون دلار در ٢٠٠٧ رسیده است . ارمنستان از نیروهای نظامی قره باغ علیا حمایت مالی میکند و با آنها همکاری نظامی دارد. این جمهوری کوچک گمنام با ١٥٠ هزار سکنه به ارتشی با ٢٠ هزار سرباز مجهز است و هزینه مهمی را صرف ساختن یک خط دفاع زمینی سوم می کند.
و بالاخره اینکه در این منطقه سه پایگاه روسی نیز وجود دارد : در گورمی( ارمنستان)، باتومی و اکهال کالکی( گرجستان) که در حال تخلیه است به اضاف یک سیستم مهم رادار در گابالا(آذربایجان). ایالات متحده به نوبه خود همکاری های نظامی را با این سه کشور و بویژه گرجستان افزایش داده اند. دولتمردان تبیلیسی حتی آمادگی خود را برای نصب سکوها ی سپر دفاع موشکی امریکا در خاک خود اعلام داشته اند ، امری که خشم مسکو را به دنبال داشت: روسیه تهدید کرد که خود را از توافق در مورد نیروهای نظامی غیر اتمی در اروپا (FCE) کنار خواهد کشید، امری که می تواند ضربه ای اساسی برای کنترل این سلاحها در اروپا باشد.
این گسترش سریع تسلیحات می تواند در رهبران گرجستان تصور دروغین قدرتمند بودن را بوجود آورد. از زمان فروپاشی بلوک شوروی، قفقاز پنج جنگ به خود دیده است که اثرات دردناکی بر زندگی عادی میلیون ها انسان داشته اند. اما آنچنان که وقایع اخیرخاورمیانه و آسیای مرکزی نشان داده اند، آغاز یک جنگ بسیار ساده تر از پایان دادن به آن است
